DeelkrachtProfiel Ardo

Het verhaal van Ardo

Ardo is geboren in Somalië. Ze is doof sinds haar 4e en communiceerde in Somalië middels spraakafzien. Zij is daar niet naar school geweest en heeft niet leren lezen en schrijven. Ze speelde ze amper buiten en was voornamelijk bij haar ouders thuis.

14 jaar geleden vluchtte Ardo naar Nederland en kwam aan in aanmeldcentrum Ter Apel. Ze vertelt dat het moeilijk was om in Nederland te starten. Ze was vooral in de war en verbaasd, veel mensen waren blank en het communiceren was erg lastig.

Ardo was zwanger en kreeg in ter Apel hulp van het Rode Kruis. Ze vertelde dat de mensen op haar af kwamen en begonnen te praten, maar dat ze hen niet begreep. Haar broer hielp haar dan en fungeerde als tolk. Met haar broer communiceerde ze middels spraakafzien.

Ardo geeft aan dat ze de brieven die ze ontving niet kon lezen. Ook afspraken die ze had met betrekking tot haar baby verliepen moeizaam. Bijvoorbeeld afspraken bij het consultatiebureau. Alles was in gesproken of geschreven Nederlands en dat kon Ardo niet volgen en begrijpen. Ze kreeg hulp van andere Somalische mensen in haar directe omgeving om de brieven te begrijpen. Zij fungeerden daarnaast net als haar broer als tolk bij afspraken.

Sinds 12 jaar woont Ardo in Utrecht. Ze heeft lessen Nederlandse Gebarentaal gevolgd en communiceert nu in NGT. Hierbij gebruikt ze ook het mondbeeld van de ander, maar dat is slechts ter ondersteuning. Als ze een afspraak heeft in het gemeentehuis, neemt ze een Tolk NGT mee. Dit doet ze ook als ze een langdurige afspraak heeft op de school van haar kinderen. Tijdens kortere afspraken probeert ze de communicatie te volgen middels spraakafzien of ze zet een tolk op afstand in.

Ardo geeft aan dat het voor andere dove vluchtelingen zou helpen als er (onder meer) in aanmeldcentrum Ter Apel een dove hulpverlener zou zijn. Ook helpt het wanneer er visuele ondersteuning gebruikt wordt in de communicatie, zoals kaartjes met symbolen, pictogrammen of andere afbeeldingen.